![](images/menu/doubt_but.png)
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
-
مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
-
سایت قرآنی تنـــــزیل
-
سایت مقام معظم رهبری
-
سایت آیت الله مکارم شیرازی
-
سایت آیت الله نوری همدانی
-
سایت آیت الله فاضل لنکرانی
-
سایت آیت الله سیستانی
![](images/menu/software_but.png)
![]() مدح و شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
به نام آنکه پُر کرده جهان از قالَ صادقها به نام آنکه میرویاند از جانها شقایقها به نامِ حضرت صادق دلت را روضه مهمان کُن ندیده حکمت از درسش حکیمی اینچنین چون او ادیبی یا طبیبی یا علیمی اینچنین چون او سفارشهای او شرحِ کلامی از کمالِ اوست سفارش میکند بارِ فقیران را زمین مگذار سفارش میکند در راهِ محرومان قدم بگذار سفارش کرد ما را تا ادا سازیم دینش را زیارت نامههای ما زیارت نامههای اوست عزاداریِ ما میراثی از رسم عزای اوست خودش فرمود صدها حج فقط اجر سلامِ ماست به روضه میکشد آقا همیشه منبر خود را به پای ناله سوزانده تمام حنجر خود را چنان نالید در عمرش صدایش مثل زهرا سوخت چرا در بِین این مردم کسی در فکرِ حالش نیست به فکر مو سپیدیاش به فکر سن و سالش نیست کسی او را نمیگوید عصای خویش را بردار
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() زبانحال امام صادق علیهالسلام قبل از شهادت
اگر چه بر همه عـالم گـره گشا بودم میـان مـوج مصیـبـات مـبـتـلا بـودم همیشه غفلت اصحاب دردِسر ساز است به وقت فـتنه چه بی یار و آشنا بودم کنـار منـبـر من مکـتب جـدیـد زدند در آن غبار زمان چشمۀ هُـدی بودم حیققت همه قرآن میان قلب من است منـم که بر هـمۀ خـلـق رهـنـما بودم همیـن که شعـلۀ آتش به خانهام افـتاد نفـس نفـس زدم و یاد خـیـمهها بودم شبی که از همه سو ریختند در خانه فقـط به یـاد غـریـبیِ مـرتـضی بودم اگرچه شکر خدا دختری نسوخت ولی به یـاد شــام غـریـبـان کـربـلا بـودم سرم برهنه، شبانه کسی ندید چه شد به یـاد شام و نـظرهای بیحـیا بودم کمی ز روضۀ گـودال بر سـرم آمد به گیـسوان پریشان چو در نوا بودم نخورد یک نوک نیزه به پیکـرم اما بـه یـاد قـاری بـالای نـیـزههـا بـودم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() آتش زدن خانه امام صادق علیهالسلام و جسارت به آن حضرت
دست ظالم، ظلم را در شهر تا از سر بگیرد شعلهها میرفت بالا خانه را در بر بگیرد طاقت این پیرمرد عشق را حاکم ندارد بُغض را آورد تا از عاشقان سرور بگیرد زخم دیرین تازه گشته خانه افتاده درآتش اَبر تاریکی رسید از آسمان اَنور بگیرید پیر ما در آن هیاهو، خانه را میدید خیمه دید شعله میرود تا معجرِ دختر بگیرد آتشِ این بار، با اهـل حـرم کاری ندارد باید انگار او فقط، بر چادر مادر بگیرد در مـدینه آتـش در، بهـر حـیـدر بود اما پای کین آمد که محسن را زپشت در بگیرد تیغ خود را روی آقا تا که بالا بُرد منصور دید روی مصطفی را، تا که او خنجربگیرد دست خود را روی سر بگذاشت عالم آندمی که روی سینه شمر آمد از غریبی سر بگیرد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() زبانحال امام صادق علیهالسلام قبل از شهادت
من ولیالله اعـظـم مـقـتـدای راسـتـیـنـم چشمۀ عین الحیاتم صاحب علم الیـقـینم گوهر شش بحر نورِ ذاتِ رب العالمینم
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
تـا که از آه سـخـن روی لـبـان میآیـد باز هـم حـرف مـدیـنـه به مـیان میآید اشک از چشمۀ کوثر به زمین میریزد قـرن ها هست که ما داغ شقـایق داریم این چه امری است که از جانب خالق داریم دین ما گر چه همان هدیۀ پبغمبری است دلبری کز سخـنـش قـفـل دل ما وا شد صد هزاران چو مسیح از دم او احیا شد شکر خـالـق که شدیم از قِـبَـلِ او لایق به خدا بی رخ او چشمۀ خورشید نبود مهر و مهتاب و مه و زهره و ناهید نبود آیـههـای سـخـنـش جـلــوۀ قــرآن دارد عاقبت بر سر قتلش به جگر خون آمد زهـرِ مـنـصور دوانـیـقـی ملـعـون آمد جسم آغشته به زهرش چو به بستر افتاد او نیـاورد دمی جز به خـدا روی نیاز وقت جان دادن اگر هر دو لبانش شده باز روضه بر جدّ غریبش همه دم میخوانده گر چه در ظاهرش از زهر جفا جان داده میتوان گفت که از عشق خدا جان داده هر چه بود این همه اندوه شده قاتل او به گـمانم دم آخـر که در آن بسـتر بود ضجه و ناله کنان در بر او مـادر بود او که هر صبح و مسا ذکر حسین بر لب داشت
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
همان دستی که آتش زد گل و گلزار حیدر را دوباره شعلهاش سوزاند، باغ یاس دیگر را اگرچه روبروی چشمهاشان پیرمردی بود ولی آغاز میکردند، جنگـی نابـرابـر را هوای شهر، دودآلود شد یکبار دیگر هم و این دود از نفس انداخت، در جنّت پیمبر را خلیل الله، بین آتش نـمرودها میسـوخت نباید اینچنین میشد، عوض کردند، باور را تنش مانند اسپند از شرار شعلهها میسوخت چه اسپندی، که از داغِ غمش سوزاند مجمر را صدایش را کسی نشنید، حتی آن همه شاگرد چه باید گفت، این شاگردهای ظاهرا کَر را؟! همینهایی که میبستند، دست پیرمردی را میان کوچهها بستند، دست شیر خیبر را و این آتش بیاران جهنم، از همانهایند… که بین شعلههای جهل، سوزاندند مادر را همین دستی که اینجا میکشید از خشم، شمشیری کشید از بغض، روی حنجری خشکیده خنجر را ولی اینجا غلافش کرد و جسمی هم نشد زخمی بُرید اما میان قـتـلگـاه کـربـلا سر را...
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیهالسلام
مـدیـون مـرحـمـت شـیـخ الائـمّهایم ما شیـعـهایم و امّـت شـیخ الائمّهایم ما را ولاش سینهزن و بیقرار کرد آقـا اگـر نــبــود که آدم نـمـیشـدیـم از دودمـان بـانـوی عـالـم نمیشدیم او عمر خود گذاشت که عاشق ترین شدیم امـشب دلـم گـرفـتـه برای بـقـیـع او خون گریه میکنم به هوای بقیع او در مجلس مصیبت او گریه میکنیم هم ماجرای آن در و دیوار زنده شد هم ماجرای آتش و مسمار زنده شد ابن ربیع مثل مغیره است، بیحیاست ظالم، شکست حرمت بیت الحرام را لـج کـرد و بُـرد پـای پـیـاده امام را او روی اسب و پای پـیاده امام دین واویلتا به کوچه کشیده است ماجراش خاکی شبیه چادر زهراست جامههاش پای پـیـاده نـاله زنـد، یاد کـربلاست شکر خدا که حضرت صادق سنان نداشت خولی و زجر و حرمله و ساربان نداشت شکر خدا که در جگرش نیزهها نرفت
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیهالسلام
هزار مرتبه شکر خـدا که شیـعه شدیم به سینه مُـهـر ولای عـلی نـشانه زدیم غـلام خـانـۀ اولاد مـصـطـفی هـسـتیم و دل به ریـشۀ خـاکی چادری بسـتـیم که گـفتهاید دو عالم گدای مادر ماست که خلق عالـم و آدم برای مادر ماست به لطف درس تو ما شیعهایم شکر خدا بــه زیـر دیـنِ شــمـائـیــم تـا ابــد آقــا تو شیعه را نه، که اسلام را بنا کردی چه مکتبی تو از این درس ها به پا کردی هـزار حـوزه و مکـتـب به پـا شده امّا هـنـوز هـم نـرسـیـده به ابـتـدای شـمـا اگرچه این همه عالِم به حوزهها هستند هنوز جـیـره خـور سـفـرۀ شما هستـند سـلام ما به شـمـا ای سـلالـۀ پُـر نـور سـلام ما به شـما یا مُـروّج الـعـاشـور نشـستهایم در این روضهها کـنار شما که اشـک ما بـشـود مـایـۀ قـرار شـما چقدر گریه نـوشـتی به پـای عـاشـورا چـقدر روضه نـوشـتی برای عـاشورا بـه داغ پـیـکـر اکـبـر چـقـدر بـاریدی به یـاد حـنجـر اصـغـر چـقـدر باریدی به دست بستۀ زینب چه گریهها کردی چه گریهها که به دست ز تن جدا کردی چـقدر حـسّ عـجـیـبی حکـایـتـت دارد چه مـاجـرای غـریـبـی شهـادتت دارد اسیر داغ شـمائـیم و سـیـنه میکـوبـیم به سـیـنه از غـم داغ مـدیـنه میکوبیم دوباره هـیزم و آتش، دوباره دود سیاه دوباره روضۀ زهرا، دوباره گریه و آه درست، اینکه زمین خوردی و پر از دردی اگرچه پـیـر، ولی باز هـم شما مـردی خدا کند که دگر مادری زمین نخـورد به پیش چشم ترِ دختری زمین نخورد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیهالسلام
دردمـندان غـمت زندگی از سر گیرند گرکه با مژه غبار از حرمت برگیرند خاکهای حرمت محمل اشک زهراست گر که با دُرّ نجـف شأن بـرابـر گیرند چـشمهایی که بـرای غـم تـو میبـارند بادهای است که از ساقـی کـوثر گیرند
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
گرچه جز ظلم بر تو دیده نشد گـل یـاست به تـیـغ چـیـده نشد بـیـن شـعـلـه دویــد نـامـوسـت گـیـسوی دخـتـرت کـشیده نشد مـیـخ بر سیـنـهای نـزَد آسـیب نـالـۀ هـمـسـرت شـنـیـده نـشـد سر برهـنه به کـوچهات بُردند ولی از تـن سـرت بـریـده نشد پشت مرکب تو را کشاند عدو پهـلـویت از سـنان دریـده نـشد تـیـغ بـر قـتـل تو کـشـیـد ولـی خـون ز لبهای تو چکـیـده نشد شکر حـق خـواهـر عـزادارت بـین نـامـحـرمان خـمـیـده نشد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیهالسلام
مگر رسول به وصفش بیان کند سخنی که وصف ذات خدا نیست کار همچو منی جواب هر چه که باشد نوازش است مرا خدا کند بنوازد مرا ولو به " لن" ترنی بساط حوزه کرم میکند، چه ذوالکرمی بساط روضه عطا میکند، چه ذوالمننی به دست شیخ الائمه غدیر جان بگرفت بـله، غـدیـر جـوان شـد ز بـادۀ کهـنـی ببین حدیث حدیث و ببین که بحث به بحث چگونه یک تنه رفته به جنگ تن به تنی سیـاهتـر ز هـمه روزگـار پـروانهست اگـر که شـمع بـسـوزد میان انـجـمـنی نخست آنچه صدا میکند سر زانوست اگر کـشـیـده شود ناگـهـان سر رسـنی عـبـا نداشت و پای برهـنـه اش بُـردند پـنـاه بُـرد به یـک آسـتـیـن پـیـرهـنـی اگرچه سوخته در، جای شکر آن باقیست که مـیـخ در نـگـرفـتـه به گوشۀ بـدنی اگرچه از نفس افتاده باز هم راضیست که بین کوچه نـیـفـتاده است هیچ زنی چه حرفها نشنـید و چه چیزها که ندید شکـسـته دل شد و آمـد ولی چه آمدنی غـریب نیز از اینجا نـمیرود عـریان برای تو کـفـن آوردهاند، عجب کـفـنی
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
نه حرف من، سخن هر فقیه آگاه است عزای حضرت صادق شعائرالله است بهشت مقصد هر دستۀ عزاداری ست سلوک شیعه در این شاهراه، کوتاه است مدینه منتظر دستههای سینه زنی ست مـدیـنـه چـشـم بـه راه بـقـیـة الله اسـت به ذوالفقار قسم فتح مکه نزدیک است به شرطهها برسانـید بدر در راه است بقیع جنّت الاعلاست در سراسر روز بقیع عـرش خداوند در سحـرگاه است چراغ را چه حضوری در آن حریم شگفت که ماه بنده و خورشید عبد درگاه است چه شمع ها به بقیع از خجالت آب شدند نگاه کردن قـبر غـریب، جانکـاه است به جعـفر ابن محمد چنین نخواهد ماند مـدیـنـه چـشـم بـه راه بـقـیـة الله اسـت
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
بـنـام نـون و قـلـم دست من قـلـم دادی و شکر حق که دوباره به سینه دم دادی به یُـمـن مـنـبـر تو شیـعـهام مـسلـمـانم کـبـوتـرم! شـدهام بـاز هـم هــوایی تـو رسـیــدهام بــخـدا مـن ز آشـنــایـی تـو کسی نـبـرده مرا تا خـدا تو میـبـریام برو به منبر و تصویری از غدیر بساز برای نـشـر ولای عـلـی سـفـیـر بساز مـقـام مرجـعـیت بـیـن عـالـمان داری ز یارب تو رسیده است فیض یا رب ما عـلی عـلیِّ لـب تو رسـیـده بـر لب ما شب است و برسر خاکت نشان نداری تو خبررسید که درست دوباره خلوت شد دوباره روزی آقـای شهـر غـربت شد برای کشتن تو نقشه ها کشید، ای وای چه عمهای که گرفتار نیزه داران بود هلال یک شبهاش روی نیزه تابان بود میان آنهـمه نامـرد سخت حـیـران بود بـرای دیــدن او کـوفـه راهبـنـدان بـود چه عاشقانه وفاداریاش محک میخورد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
پس از سـلام و ادب نزد خـالق زهـرا مـرا صـدا بـزنـیـد از خــلائـق زهــرا به غـیـر غـصـه ندارد مـخـالـف بـانـو غـمـی به سـیـنـه نـدارد مـوافـق زهرا برای اجر محـبّـین او بهشت کـم است چه هدیهای ست سزاوار عـاشق زهرا بِه جَعفَرِ بنِ محمد نوای هرشب ماست هـمینکه ایزد منّان قـلم به دسـتـش داد فقط قلم که نه بلکه عَلَم به دستـش داد دخـیـل بـسـتۀ کـنج ضریح پُـر گرهایم به پـا کـنـیـم دوبـاره بـسـاط هـیـئت را مگر صدا بـزنیم اهـل بیت عـصت را شب عزای ولی خـداست گـریـه کـنیم شـبی که سـایـۀ ابـلـیـس بر حـرا افـتاد گـمـان کـنـم پـر پـروانه زیـر پا افـتـاد دل شـکـسـته، قـد خـم، نـگـاه تر دارد
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیهالسلام
چنان که فاطمه را نام مثل کوثر نیست از اینکه چشمۀ صدقی حدیث بهتر نیست به لطف مـادرتان جعـفـری ست آئـینم نفس نفس زدنم خرج جای دیگر نیست چه سود میبرد از درس با صلابت تو نصیب شیعه اگر درس فتح خیبر نیست چه غربتی است نصیبت که پای منبر درس تو را چهار هزار آدم است و یاور نیست چـقدر حرف حسین است در احادیثت کجای کـوچۀ تو رد پـای دلـبـر نیست حسین گفتی و یعـنی که اهل منـبر من تـمام دین خـداونـد روی منـبـر نیـست اگر جـهـاد نـدانـیـد عـلم بـیمـعـنـاست سپاه عـلـم بدون سلاح و سنگـر نیست کجـای روضـه تو کـربـلا نرفـتـه دلـم کجای قـصّۀ تو مثل داغ مـادر نیست؟ مدیـنه، خـانه تو سوخت بـاز در ذهـنم سوال میکـنم این خانۀ پیـمبـر نیست؟
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() زبانحال امام صادق علیهالسلام قبل از شهادت
آسوده شدم خـصم سـتم کار مرا کُـشت یک بار مگوئید که صد بار مرا کشت گه روز مرا بُـرد پـیاده سـوی مـقـتـل گه تیغ کـشید و به شب تار مرا کشت بُـردنـد به مـقـتـل به بَـرَم آل عـلـی را داغ غـم صد لالـۀ بـیخار مرا کـشت هر روز به یک شعله زد آتش جگرم را هر لحظه به یک محنت و آزار مرا کشت من نجل علی بودم و دشمن به همین جرم بـا دشـمـنـی حـیـدر کـرار مـرا کـشت آن روز که زد خصم به کاشانهام آتش فـریـاد مـیـان در و دیـوار مـرا کـشت آن شب که عدو از ره کین دست مرا بست زنـجـیـر و تن عـابـد بیـمار مرا کشت میثم ز سرشک غـم و خون جگر خود بنویس که منصور جفا کار مرا کشت
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
بر جان آفـریـنش منـصور زد شـراره قـلب امام را کرد، با زهـر پـاره پـاره شـوّال شد محرّم بالله قـسم از این غـم باید که ناله خـیزد از قلب سنگ خاره بر آن عزیز حـیدر این بود ارث مادر کز خانهاش به گردون بالا رود شراره در بین راه آن شب جانش رسید بر لب از بس که دید آزار از خصم دون هماره او روی زین نشسته حضرت به حال خسته این پشت سر پیاده او پیش رو سواره یا مصطفی! نگـاهی از دل بر آر آهی بر پارۀ تن خود یک لحظه کن نظاره بـا قـتـل صـادق تـو قــرآن نـاطـق تـو داغ تو در مـدیـنـه تکـرار شـد دوباره دشمن شرارهاش ریخت در سینه لحظه لحظه منصور بارهـا کرد بر قـتـل او اشاره هـر چـند دخـتـرانـش دیـدنـد داغ بـابـا دیگر نبردشان خصم از گوش گوشواره گردید ماه رویش در ابر خاک، پنهان دیگر نداشت بر تن از زخـمها سـتاره میثم امام صادق مظلوم از این جهان رفت با رنـج بیحـساب و با درد بیشـماره
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
تا نگاهش را به روی قرص ماه انداخته مـاه را در فهـم خود در اشتـباه انداخـته روزگارش مثل شبهای پر از مهتاب شد هرکسی چشمی در این چشم سیاه انداخته نه فقط یوسف، که دست بیوفای روزگار صادق آل عـلـی را هم به چـاه انداخـته باز هم تکرار کرده روزگار آن کوچه را پشت درب خـانهای آتش به راه انداخته چل نفر را دیده که پشت درِ یک خانهاند چون به کوچه از شکاف در نگاه انداخته زهـر هم مانـند مـیخ تـیـز اما از درون خویش را بر پهلوی یک بیگناه انداخته زهر کاری کرده که شیخ الائمه وقت وعظ بین هر حرف خودش صدبار آه انداخته زهر کاری کرده که فرزند مثل مادرش گاه بالا بُـرده دستـش را و گـاه انداخـته پیرمردی خسته در گودال حجره با عطش کربـلای دیگـری امشب به راه انداخـته هر امامی بارگاهش قد کشیده، این امام زیـر پـای زائـرانـش بـارگـاه انـداخـتـه بارگاهی از سکوت و مرقدی از جنس دل بر فرازش گـنبدی از جنس ماه انداخته
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و مرثیۀ امام جعفر صادق علیهالسلام
بارها این جـمله را بابا بـرایم گـفـته بود ای پسر جان احترام پیرمردان واجب است از نصیحـت هـای بـابـایم ادب آمـوخـتـم از ادب کردن همیشه خیر دیدم، والسلام الغرض اینها که گفتم حرف اصلیام نبود گرچه صحبت های من حرفی نبوده جز حساب پیرمردی بود، در شهری که یثرب نام داشت احترامی داشت حتی بین عرشیهای عرش موقع راز و نیازش کعبه میکردش طواف او امام و… آسمان و نُه فلک مأموم بود خانهای را که ستونش پایههای عرش بود هـیـزم آوردند و با لبخـند، آتش میزدند در مـیـان آتـش نـمـرودیـان مثل خـلـیـل میدوید آن پیرمرد و قلب او آتش گرفت در دل آتش گمانم روضه خوان شد عاقبت روضههای مادری که سوخت از پا تا سرش آتش این روضهها بدتر ز هُرم شعله بود تا که یـاد مـادرش افـتاد، افـتاد از نـفـس یک شبی هم ریختند در خانهاش، واویلتا حرمت مـوی سپـیدش را شکـستـند آه آه طاقت من طاق شد از حرف هایی که زدم لال خواهم شد پس از این،حرف من دیگر تمام
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() زبانحال امام صادق علیهالسلام قبل از شهادت
از مـهـر، آسـمـان مـدیـنـه اثـر نـداشت من سفرهام کباب، به غیر از جگر نداشت «ما آن شـقـایـقـیـم که با داغ زادهایم» جز داغ دل نصیب، جگر بیشتر نداشت بُردنـد اگر به بـزم عـدو نیـمـهشب مرا آنجا یزید و چوب تر و تشتِ زر نداشت از کـودکـانِ لـرزه به پـیـکــر فتتــادهام یک تـن امـیـد دیـدن روی پـدر نـداشت گـویی مـدیـنه رسـم شده خانه سوخـتـن سهمی دگر ز مادر خود این پسر نداشت غم نیست خانهام اگر آتش گرفت، شکر گر خانه سوخت، فاطمهای پشت در نداشت
: امتیاز
|
![]() |
![]() |
![]() مدح و شهادت امام جعفر صادق علیهالسلام
گرچه شـوال ولی داغ محـرم با اوست پس عجب نیست اگر این همه ماتم با اوست مثل جـدش شده در کـنـیه «اباعـبدالله» در بقـیع است ولی کرببلا هم با اوست شیعـه را کرببلا گرچه عـلمـداری کرد جعفری مذهبمان کرده و پرچم با اوست من اگر مـورم اگـر هـیچ ولی مـیدانـم «او سلیمان زمان است که خاتم با اوست» زندگینامهٔ او سطر به سطرش روضهست که مصیـبات همه عـالم و آدم با اوست در غمش اشک، اگر ریخت اگر جاری شد بانی روضهٔ سقاست و زمـزم با اوست لفظی از کوچه در این مرثیه محزونتر نیست وارث محنت زهراست اگر غم با اوست
: امتیاز
|